.jpg)
Ik had jaren lang het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Ik voelde me eenzaam en ongelukkig.
Totdat ik besloot om het anders te gaan doen...
Waarom ik doe wat ik doe:
De reden dat ik mijn bedrijf gestart ben is eigenlijk heel simpel. Ik heb een lange reis afgelegd van een onzeker en eenzaam meisje van 17 jaar, dat op zichzelf ging wonen en studeren. Naar een volwassen vrouw, die stevig in haar schoenen staat, zelfverzekerd is en plezier heeft in het leven.
En ik heb in deze reis zoveel lessen opgedaan, waardoor ik mijn perfectionisme heb durven los laten, in mijzelf ben gaan geloven en mezelf goed genoeg ben gaan vinden. Mijn leven is nu veel fijner, uiteraard met ups en downs, maar deze lessen wil ik graag met jou delen!
Dus waar kom ik vandaan?
Ik ben het type dat altijd alles eerder wilt dan dat het mogelijk is. Toen ik op de middelbare school zat wilde ik al in de 5e klas uit huis en studeren. Maar toen het eindelijk zo ver was, was het minder rooskleurig dan ik dacht.
De eerste 2,5 jaar dat ik op mijzelf woonde voelde ik me enorm alleen. Toentertijd noemde ik het heimwee. Elk weekend ging ik terug naar mijn ouders. Maar eigenlijk zat het dieper.
De kern was: ik vond mezelf niet goed genoeg.
Terugkijkend startte dit al op jonge leeftijd, maar werd het me pas duidelijk toen ik op mezelf ging wonen. Omdat ik toen het veilige vangnet van mijn ouders niet meer had.
Toen ik in groep 2 zat kreeg ik een apart tafeltje in de klas. Als iemand anders daar wilde zitten zei de juf ‘Nee, dit tafeltje is van Larissa.’ Ik kreeg andere opdrachten, omdat het leerwerk van groep 2 mij te makkelijk af ging. Ik was toen al ‘anders’ dan anderen.
Later op de basisschool werd ik gepest, zowel fysiek als verbaal. En dat ging door op de middelbare school. Ik kreeg daar zogenaamde vriendinnen, die vervolgens via social media (toen nog MSN en Hyves) hele lelijke dingen tegen me zeiden. Gelukkig is er op de middelbare school adequaat ingegrepen door mijn mentor en is het pesten toen gestopt.
Gek genoeg ben ik toen ook weer ‘bevriend’ geraakt met deze meiden. Ik had grote behoefte om ergens bij te horen en paste me voortdurend aan aan anderen. Op de middelbare school kreeg ik ook nog een vriendje kreeg die totaal niet lief voor me was.
Keer op keer werd daardoor dat gevoel bevestigd: ik ben het niet waard.
En dat kwam eruit toen ik op mezelf ging wonen. Ik was heel onzeker, voelde me continu eenzaam en totaal niet gelukkig.
En dat terwijl ik veel leuke dingen te doen had. Ik plande mijn agenda altijd bomvol met afspraken: sport, vriendinnen, feestjes, etc.
Waarom? Dat was voor mij echt een manier om mijn gedachten te kunnen wegstoppen. Zo hoefde ik het tenminste even niet onder ogen te komen dat ik helemaal niet zo blij en gelukkig was.
Een andere manier van het verdoven van gevoelens en gedachtes was series kijken. Misschien herken je het wel? Ik keek aflevering na aflevering, zodat ik me in een andere wereld kon wanen en mijn eigen narigheid niet hoefde aan te kijken.
Ik vergeleek me met iedereen, vond mezelf nooit goed genoeg, verlangde naar een relatie maar dacht dat ik die nooit zou vinden, en zo kan ik nog wel even door gaan.
Via een haptotherapeut leerde ik meer luisteren naar mijn gevoel. Want die had ik al zo lang weggestopt, dat ik niet eens meer wist wat ik voelde en wat ik wilde. Ik luisterde meestal naar mijn verstand (die vaak dingen zegt om ons klein te houden en te beschermen) of naar anderen om me heen.
Ik ging naar een psycholoog, maar dacht na een paar gesprekken dat ik er wel was. Dat bleek niet zo te zijn, want één ding zat me nog zo in de weg: perfectionisme.
Ik kwam een online programma tegen over het loslaten van perfectionisme. Daarin heb ik ontzettend veel herkenning gevonden. Ik was niet gek en ik was niet de enige die dit ervaarde.
Alleen dat al deed me ontzettend veel goeds, maar ook alle tools en handvatten die ik daar heb gekregen zijn dingen die me nog steeds helpen om veel liefdevoller met mezelf om te gaan.
Ik leerde herkennen wat ik zelf wilde, waar mijn grenzen lagen, hoe ik die mocht aangeven en om niet meer zo streng tegen mezelf te praten. En toen ik daarna ook nog een 1-op-1 coaching traject instapte leerde ik ook om op mezelf te vertrouwen en werd ik steeds zekerder over mezelf.
Ik hoef bevestiging dat ik goed genoeg ben niet meer uit anderen te halen. Ik voel het zelf en ik vertrouw dat wat er ook gebeurt, ik er wel uit kom.
Natuurlijk zijn er ook bij mij nog momenten dat ik onzeker ben of streng ben voor mezelf. Maar ik herken het veel sneller en weet er beter mee om te gaan.
EN het belangrijkste is dat ik weet dat het niets met mijn waarde te maken heeft. Ik ben het waard, ik ben goed genoeg, ongeacht wat ik bereik of presteer.
Omdat ik hierin zoveel moois heb geleerd en heb ervaren hoeveel mooier het leven wordt als je deze lastige gevoelens wel aankijkt, heb ik er mijn missie van gemaakt om andere vrouwen hier ook mee te helpen!
Vanuit mijn eigen ervaring, maar ook vanuit mijn kennis als psycholoog, deel ik daarom mijn lessen en inzichten met andere ambitieuze vrouwen.
